Sara Lipska
Polska malarka, rzeźbiarka, ilustratorka książek, scenograf, projektantka wnętrz, kostiumolog i kreatorka mody. Kobieta wielu talentów i profesji. Urodzona 1882 r. w zamożnej rodzinie chasydzkiej. Absolwentka warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych i wieloletnia towarzyszka życia Xawerego Dunikowskiego. W 1912 roku opuściła Polskę i wyjechała do Paryża. Jej prace były wystawiane m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Prawdziwy sukces odniosła dopiero nad Sekwaną. Niespotykane wyczucie smaku i niezgłębiona twórcza wyobraźnia LIpskiej zachwycały największe sławy Montparnasseu. Niesamowity podziw budziły kostiumy, wykonane do baletu „Ballets Russes” Diagilewa, w których nawiązywała do kultury orientu. Pracowała z najlepszymi: Arthurem Honeggerem, Leonem Bakstem, Jacquesem Rouché czy Sergem Lifarem. W środowisko bohemy paryskiej wkroczyła z impetem i od razu zyskała sobie przychylność takich sław, jak Antonii Cierplikowski, Colette czy Helena Rubinstein. Malowała głównie pejzaże i portrety swoich znajomych. Jako rzeźbiarka nie ograniczała się do jednego stylu, tworzyła w kamieniu, drewnie, a nawet cemencie.
Tekla Bądarzewska-Baranowska
Polska pianistka i kompozytorka salonowych utworów na fortepian. Urodzona w Mławie w 1934 r. Jej dorobek twórczy liczy 35 miniatur wydanych w 1856 r. w Warszawie. Światową sławę przyniósł jej utwór „Modlitwa dziewicy” , który doczekał się również opracowań na inne instrumenty. Utwór wykonywany i nagrywany jest do dzisiaj. Ukazał się w co najmniej 80 wydawnictwach w różnych krajach, m.in. w Japonii, we Francji, Niemczech, Anglii, Włoszech, Australii. W 2007 w Japonii nagrano pierwszy w historii album z kompozycjami Tekli Bądarzewskiej pt. „Spełniona Modlitwa Dziewicy”. Decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej jeden z kraterów na Wenus został nazwany Bądarzewska na cześć Tekli Bądarzewskiej-Baranowskiej.
Halina Rudnicka (z domu Hausman)
Urodzona w Mławie w 1909 roku. Absolwentka filologii polskiej oraz studium pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutowała w 1948r. na łamach prasy publicystycznej. Zaistniała jako prozaik, pedagog, publicysta i autor podręczników. W okresie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu osiedliła się na stałe w Warszawie. W 1952 r. otrzymała nagrodę państwową II-stopnia za powieść „Uczniowie Spartakusa”, a w 1960r. nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży. Wydała: ”Polną ścieżką”, „Uczniowie Spartakusa”, „Płomień za kratą”, „Kobiety mówią o sobie”, „Chłopcy ze Starówki”, „Król Agis”, „Syn Herkulesa” oraz szereg innych powieści.
Ewa Szelburg Zarębina
Pisarka od 1921 roku związana z Mławą. Wykładowczyni języka polskiego w Seminarium Nauczycielskim im. Stanisława Żółkiewskiego. Zadebiutowała w wieku 23 lat na łamach czasopisma „Moje Pisemko”. Zanana jest jako autorka opowiadań tj. „Najmilsi”, „Wesołe historie”, baśni m. in. „Rzemieślniczek Wędrowniczek” oraz wierszy np. „Wesołe prace”, Młodość”.
Anna Tomaszewska – Dobrska
Pierwsza Polka z dyplomem lekarza. Urodzona w Mławie w 1854 roku. Ukończyła prywatną pensję w Warszawie oraz studia medyczne w Zurychu. Zanim pozwolono jej na podjęcie pracy przeżyła szereg rozczarowań: w kraju nie chciano uznać jej zagranicznego dyplomu, nie przyjęto również w poczet członków Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego. Dopiero w 1880 roku rozpoczęła praktykę lekarską z zakresu chorób dziecięcych i kobiecych. Oprócz licznych zasług lekarskich dr. Dobrska miała osiągnięcia społeczne. Była założycielem Towarzystwa Kolonii Letnich i Towarzystwa Dobroczynności. Ponadto wraz z Aleksandrem Świętochowskim powołała do życia Towarzystwo Kultury Polskiej. Wspólnie z Marią Konopnicką i Elizą Orzeszkową w 1907r. doprowadziła do zorganizowania I Zjazdu Kobiet Polskich. Zmarła 21 czerwca 1918r.
Wojciech Piechowski
Malarz urodzony w zamożnej rodzinie szlacheckiej w Nosarzewie Borowym koło Mławy. Naukę rozpoczął w czteroklasowej szkole w Mławie i gimnazjum we Włocławku. Studiował w Warszawskiej Szkole Rysunkowej u A. Kamieńskiego, R. Hadziewicza i W. Gersona w latach 1869-1873. Naukę kontynuował w Monachium w Akademii Wagnera i Setsa, a następnie w pracowni Józefa Brandta. Wrócił do kraju w 1875r., gdzie osiedlił się w rodzinnym Nosarzewie. W 1877r. ożenił się z Aleksandrą Olszewską. Malował głównie realistyczne sceny rodzajowe, rzadziej portrety i malarstwo religijne. Brał udział w międzynarodowych wystawach sztuki: Paryż (1889r.), Berlin (1891r.), Chicago (1893r.) Za obraz „Via et vita nostra” otrzymał brązowy medal w Paryżu (1900r.). Zbiór obrazów malarza możemy obejrzeć w Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej.
Zuzanna Morawska
Pisarka, nauczycielka języka i literatury polskiej. Choć urodziła się w Sokołówku koło Ciechanowa z Mławą była związana od wczesnego dzieciństwa. Oddana pracy pedagog i literatka. W okolicach Mławy osiedliła się po powrocie ze stolicy w 1880 r. Właścicielka gospodarstwa rolnego, który od jej imienia nazywany był Zulinkiem. Po nieudanej próbie zorganizowania szkoły gospodarczej dla dziewcząt prowadziła tajne nauczanie języka polskiego i historii, za co została ukarana kilkumiesięcznym uwięzieniem w Płocku. Po 1905r. uczyła języka polskiego w Polskiej Macierzy Szkolnej oraz na pensji Antoniny Mrozowskiej w Mławie. Jej dorobek literacki stanowią liczne utwory poetyckie i powieści dla młodzieży: „Giermek książęcy”, „Na zgliszczach zakonu”, „Przygody imć Pana Mikołaja Reja”. Zmarła w Mławie, gdzie została pochowana na cmentarzu parafialnym.
Stanisław Grzebski
Urodzony w Grzebsku koło Mławy w 1524 roku. Uznany matematyk i filolog, profesor Akademii Krakowskiej. W 1556r. wydał pierwszy w Polsce podręcznik do geometrii: „Geometria, to miernicka nauka po polsku krótko napisana z greckich i łacińskich ksiąg”.
Józef Skrobiński
Urodzony w Mławie, malarz i reżyser. Reprezentuje on łódzką szkołę realistów, której celem było m.in. stworzenie przeciwwagi do sztuki abstrakcyjnej i podkreślenie znaczenia sztuki figuratywnej. Artysta malował wieloma technikami, często sięgał po technikę olejną i akwarelę. Józef Skrobiński był też reżyserem filmów dokumentalnych z zakresu: matematyki, fizyki i astronomii.
Józef Longin Ostaszewski
(ur. 15 marca 1875 r. w Staninie, zm. 25 czerwca 1942 – polski lekarz, działacz społeczny, regionalista, malarz. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1910 r. mieszkał i pracował w Mławie. W 1935 r. przeszedł na emeryturę. Działał we władzach m.in. Polskiej Macierzy Szkolnej, Polskim Związku Zachodnim, Towarzystwie Dobroczynności, Stowarzyszeniu Młodzieży Akademickiej, Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. Był także długoletnim działaczem założonego w 1901 roku Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”. Przyczynił się do powstania w Mławie muzeum regionalnego (1926), współtworzył Towarzystwo Miłośników Miasta Mławy (1937), był autorem kilku książek. We wrześniu 1939 r. opuścił Mławę i zamieszkał u swego syna w Warszawie. W 1941 r. podjął pracę w Długosiodle. Zmarł w wyniku powikłań po operacji wyrostka robaczkowego. Imię Ostaszewskiego nosi w Mławie ulica oraz gimnazjum. Prace malarskie Ostaszewskiego znajdują się w kolekcji Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Mławie oraz w zbiorach prywatnych.
